Historia Parafii

Dzieje Parafii Matki Bożej Pocieszenia w Żyrardowie

Utworzenie parafii rzymskokatolickiej w Żyrardowie jest następstwem rozwoju osady wokół zakładów włókienniczych w drugiej połowie XIX w.

1872 - Karol Hielle i Karol Dittrich, właściciele Zakładów Żyrardowskich, dostrzegają niezbędność wyjścia naprzeciw potrzebom religijnym katolików, których w osadzie mieszkało już wówczas ok. 6 000 osób (kościół parafialny i cmentarz mieli w Wiskitkach, tam uczęszczali w niedziele na Mszę św. i tam też otrzymywali wszystkie należne posługi religijne). W tej sytuacji właściciele zadeklarowali, że w niedalekiej przyszłości powstanie w Żyrardowie kościół i cmentarz grzebalny. Władze kościelne poparły zamiar budowy świątyni i uzyskały od ówczesnej administracji rządowej odpowiednie zezwolenia.

1881 - w grudniu otwarto cmentarz. Obrzędu poświęcenia dokonał ks. Antoni Maciążkiewicz, dziekan grodziski. Równocześnie otwarto cmentarz dla ewangelików i dla prawosławnych.

1893 - na wniosek władz kościelnych ówczesny minister spraw wewnętrznych zezwala na prowadzenie ksiąg stanu cywilnego przy kościele filialnym (w stosunku do parafii Wiskitki) w Żyrardowie. Odtąd sporządzano tu akty ludności Żyrardowa, Rudy Guzowskiej, Teklinowa, Mariampola, Bieganowa i osady Sade Budy. Wprowadzenie ksiąg stanu cywilnego przybliżyło znacznie dzień utworzenia parafii żyrardowskiej.

1898 - 22 maja, metropolita warszawski, arcybiskup Wincenty Teofil Chościak-Popiel, eryguje w Żyrardowie rzymskokatolicką parafię pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia. Jednocześnie mianuje ks. Władysława Żaboklickiego, od 2 lipca 1897 roku rektora kościoła filialnego w osadzie żyrardowskiej, na urząd proboszcza erygowanej parafii. Ks. Władysław Żaboklicki zostaje więc pierwszym proboszczem i budowniczym kościoła Matki Bożej Pocieszenia.

1899 - hrabia Feliks Sobański rejentalnie przekazuje plac pod budowę kościoła w Żyrardowie. W lipcu tegoż roku zostaje utworzony Komitet budowy kościoła. W jego składzie znaleźli się: ks. Biskup Kazimierz Ruszkiewicz, sufragan warszawski, hr. Feliks Sobański, Karol Dittrich, ks. Władysław Żaboklicki, Józef Wątróbski, Józef Krauze, Franciszek Kotliński i Czesław Oppenheim. Znany architekt warszawski, Józef Pius Dziekoński, opracowuje projekt kościoła z kosztorysem na sumę 134 680 rubli. Komitet budowy i władze kościelne akceptują przedstawiony plan. Karol Dittrich przeznacza 90 000 rubli na fundusz budowy kościoła. 10 września tegoż roku przekazano dokumentację techniczną władzom administracyjnym do zatwierdzenia.

1900 - 30 kwietnia, ks. W. Żaboklicki rozpoczyna budowę kościoła. 9 września, arcybiskup Wincenty Teofil Chościak-Popiel dokonuje uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego; akt erekcyjny zostaje wmurowany za wielkim ołtarzem w ścianie absydy. Budowa kościoła, mimo indywidualnej hojności Karola Dittricha, była wielkim wysiłkiem finansowym i organizacyjnym całej parafii. Ofiarność parafian, głównie robotników żyrardowskich zakładów włókienniczych, zasługuje na podziw - ofiarowali oni na budowę ok. 100 000 rubli i własną pracę. Nawet dzieci szkolne przynosiły swoje drobne oszczędności. Budowla rosła bardzo szybko i na szczęście bez wypadków.

1901 - 24 maja, ks. W. Żaboklicki dokonuje poświęcenia lewej (frontowej) wieży, w kilka tygodni później - prawej. 17 sierpnia Arcybiskup Warszawski dokonuje chrztu pięciu dzwonów, które zostają zawieszone na wieżach.

1903 - 11 października, biskup Kazimierz Ruszkiewicz, honorowy prezes Komitetu budowy, konsekruje nowy kościół pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia. W wielkim ołtarzu umieszcza relikwie świętych męczenników Romana i Wiktorii. Tego dnia pierwszą Mszę św. (sumę) sprawuje metropolita warszawski, arcybiskup Wincenty Teofil Chościak-Popiel.

1998 - 8 listopada, ks. biskup Alojzy Orszulik uroczystą Mszą św. kończy obchody setnej rocznicy powstania Parafii Matki Bożej Pocieszenia w Żyrardowie